Meyhane kültürünü yaşatmak için, gençlerimize öğretmek için varız. Büyük şairimiz Neyzen Tefik yaşam tarzı ve felsefesiyle düşüncelerimize yön versin.
Meyhane;
Yemek yenilen yer değildir. Meyhane sohbet ve muhabbetlerin yapıldığı yerlerdir.Meyhanede rakı içmekle meyhane müşterisi olunmaz.Meyhane bir dergahtır.Meyhanede oturmanın kalkmanın yemenin içmenin ve konuşmanın kuralları ve adabı vardır.
Sohbetin ve konuşmanın bile bir adabı vardır.Meyhaneler isimleriyle değil orayı çalıştıran meyhaneciyle isim yaparlar Örneğin İstanbuldaki Kör Agop, Despina,Gaskonyalı Toma, Entellektüel Cavit gibi. Meyhaneci oranın isim babasıdır.
Meyhane bir kültürdür, bu kültür yüzyıllar evvel rumlarla başlamış ve günümüze gelmiştir. Bu kültür yavaş yavaş kaybolmak üzeredir. Biz bu kültürü yaşamış ender nesillerden biriyiz.
Meyhanede genelde rakı veya şarap içilir.
Rakı içmeninde adabı vardır.
Rakıyı güneş battıktan sonra, yavaş yavaş ve muhabbet eşliğinde içmelidir.
Masada yaşça en büyük kişi rakı kadehini tokuşturmak için kaldırmadan rakı kadehleri masadan kalkmaz.
Rakı kadehine önce rakı, sonra su, daha sonra da (konmasa daha iyi olur ama) buz konur.
Rakı sofrasında kadeh yalnızca bir defa tokuşturulur.
Hadi bakalım hoş geldiniz vs. falan diye.Bundan sonra kadeh tokuşturulmaz sadece kaldırılır.
Masaya yeni birisi eklendiğinde ise tekrar kadeh tokuşturulabilir.
Rakı masasına avuç içiyle ya da yumrukla vurulmaz.
Bağıra çağıra, böğüre öğüre konuşulmaz...
Sakin olmak, efendi takılmak gerekir...
Rakı bardağı boş beklemez...
Evet, masadan kalkarken bile dibinde biraz bırakılır.
Usul, adap bilen en genç kişinin saki(*farsca; kadeh sunan) olması adettendir,
büyüklere (ki büyüklük kavramı orada anlam bulur) sakilik yaptırılmaz... Ev sahibi olsa bile.
Şişede kalan son rakı damlasına kadar eşit paylaştırılır, daha da içmek isteniyorsa bu paylaştırma ritüeline girilmeden yenisi sipariş edilir.
Rakı yalnız başına içilen bir içki değil, meze ile birlikte yavaş (sindire sindire) içilen bir içkidir.
Mide ve beyne belirli bir etki yaptıktan sonra insan keyiflenir ve güzel sohbetlere yönelir.
Yani hem anlatır hem dinler...
Böylece rakı sofrası en az iki kişinin katıldığı toplu bir eylem,
karşılıklı konuşmalara dayandığı için demokratik bir forum,
evrensel ve kişisel sorunların ortaya getirildiği, fikir alıp verilen,
insanın kendisi ile yüksek sesle düşünerek hesaplaştığı bir tür psikolojik grup terapisi olmaktadır.
Unutulmamalıdır ki rakı sofrası saygın bir cemiyettir.. . Yolluk asla istenmez meyhanecinin ikramıdır.
Buraya katılan hem bu meclise kabul edildiği için saygı gören bir kişiliğe sahip demektir ,hem de diğerlerine karşı aynı saygıyı göstermek zorundadır.
Rakının en büyük mezesi muhabbettir.
Muhabbet konusu 'Bi' kız vardı, 5 yıl sevdim, yüzüme bile bakmadı' gibi duygusal ağırlıklı olabileceği gibi,
'Bu güneş niye hep doğudan doğuyor, batıdan batıyor?' gibi yarı-felsefi konular da olabilir.
Meyhanede saygınlık paraya ve rütbeye değildir. Rakı adabını bilene düzgün girip düzgün içip düzgün çıkanadır.
Yemek yenilen yer değildir. Meyhane sohbet ve muhabbetlerin yapıldığı yerlerdir.Meyhanede rakı içmekle meyhane müşterisi olunmaz.Meyhane bir dergahtır.Meyhanede oturmanın kalkmanın yemenin içmenin ve konuşmanın kuralları ve adabı vardır.
Sohbetin ve konuşmanın bile bir adabı vardır.Meyhaneler isimleriyle değil orayı çalıştıran meyhaneciyle isim yaparlar Örneğin İstanbuldaki Kör Agop, Despina,Gaskonyalı Toma, Entellektüel Cavit gibi. Meyhaneci oranın isim babasıdır.
Meyhane bir kültürdür, bu kültür yüzyıllar evvel rumlarla başlamış ve günümüze gelmiştir. Bu kültür yavaş yavaş kaybolmak üzeredir. Biz bu kültürü yaşamış ender nesillerden biriyiz.
Meyhanede genelde rakı veya şarap içilir.
Rakı içmeninde adabı vardır.
Rakıyı güneş battıktan sonra, yavaş yavaş ve muhabbet eşliğinde içmelidir.
Masada yaşça en büyük kişi rakı kadehini tokuşturmak için kaldırmadan rakı kadehleri masadan kalkmaz.
Rakı kadehine önce rakı, sonra su, daha sonra da (konmasa daha iyi olur ama) buz konur.
Rakı sofrasında kadeh yalnızca bir defa tokuşturulur.
Hadi bakalım hoş geldiniz vs. falan diye.Bundan sonra kadeh tokuşturulmaz sadece kaldırılır.
Masaya yeni birisi eklendiğinde ise tekrar kadeh tokuşturulabilir.
Rakı masasına avuç içiyle ya da yumrukla vurulmaz.
Bağıra çağıra, böğüre öğüre konuşulmaz...
Sakin olmak, efendi takılmak gerekir...
Rakı bardağı boş beklemez...
Evet, masadan kalkarken bile dibinde biraz bırakılır.
Usul, adap bilen en genç kişinin saki(*farsca; kadeh sunan) olması adettendir,
büyüklere (ki büyüklük kavramı orada anlam bulur) sakilik yaptırılmaz... Ev sahibi olsa bile.
Şişede kalan son rakı damlasına kadar eşit paylaştırılır, daha da içmek isteniyorsa bu paylaştırma ritüeline girilmeden yenisi sipariş edilir.
Rakı yalnız başına içilen bir içki değil, meze ile birlikte yavaş (sindire sindire) içilen bir içkidir.
Mide ve beyne belirli bir etki yaptıktan sonra insan keyiflenir ve güzel sohbetlere yönelir.
Yani hem anlatır hem dinler...
Böylece rakı sofrası en az iki kişinin katıldığı toplu bir eylem,
karşılıklı konuşmalara dayandığı için demokratik bir forum,
evrensel ve kişisel sorunların ortaya getirildiği, fikir alıp verilen,
insanın kendisi ile yüksek sesle düşünerek hesaplaştığı bir tür psikolojik grup terapisi olmaktadır.
Unutulmamalıdır ki rakı sofrası saygın bir cemiyettir.. . Yolluk asla istenmez meyhanecinin ikramıdır.
Buraya katılan hem bu meclise kabul edildiği için saygı gören bir kişiliğe sahip demektir ,hem de diğerlerine karşı aynı saygıyı göstermek zorundadır.
Rakının en büyük mezesi muhabbettir.
Muhabbet konusu 'Bi' kız vardı, 5 yıl sevdim, yüzüme bile bakmadı' gibi duygusal ağırlıklı olabileceği gibi,
'Bu güneş niye hep doğudan doğuyor, batıdan batıyor?' gibi yarı-felsefi konular da olabilir.
Meyhanede saygınlık paraya ve rütbeye değildir. Rakı adabını bilene düzgün girip düzgün içip düzgün çıkanadır.
Yorumlar
Yorum Gönder